Pre-eclampsie of zwangerschapsvergiftiging

Pre-eclampsie of ook wel zwangerschapsvergiftiging genoemd, komt bij 5 tot 10% van de zwangere vrouwen voor, maar zelden in het begin van de zwangerschap. Bij 0,5% van de vrouwen gaat de ziekte over in de meer ernstige vorm, kortweg eclampsie.

 

De symptomen

De bloeddruk gaat omhoog, er komt meer urinezuur in het bloed en het vocht in het lichaam neemt toe. Verhoogde bloeddruk, evenals de vermeerdering van vocht, zijn ieder voor zich geen bewijs van pre-eclampsie: het gaat om de combinatie en die vereist een behandeling: blijft deze uit, dan zal de urine tenslotte eiwit bevatten. Aanstaande moeders met eiwit in hun urine krijgen vaak te vroeg geboren baby´s. Als een moeder veel eiwit in haar urine heeft, loopt zij de kans niet langer dan twee weken zwanger te blijven. Pre-eclampsie is voor u minder riskant dan voor de baby. Als de toestand onbehandeld blijft, kunnen stolsels en vetzuren zich opstapelen in de placenta, en de slagaders blokkeren, waardoor de placenta onvoldoende functioneert. Dit betekent dat een vroeggeboorte kan volgen, terwijl de baby nog niet voldoende levensvatbaar is. De ernstigste vorm van pre-eclampsie kan zich ontwikkelen tot eclampsie: dat betekent voor de moeder stuipen en eventueel coma. De symptomen van eclampsie zijn: hoofdpijn, misselijkheid, braken en buikpijn. Maak niet de vergissing te denken dat u buikgriep hebt als u dit overkomt tijdens een vergevorderde zwangerschap. Laat onmiddellijk uw bloeddruk opnemen en uw urine onderzoeken.

 

De oorzaken

Niemand weet precies wat pre-eclampsie veroorzaakt, maar onderzoek geeft aan dat de oorzaak wellicht ligt in het feit dat de aderen in de placenta dunner zijn dan normaal. Het probleem begint tussen de 6e en de 18e week van de zwangerschap: de cellen van de placenta kunnen de slagaders van de baarmoeder niet diep genoeg infiltreren. De aderen kunnen zich dan niet voldoende verwijden om de baby te voeden. Er is nog een andere factor bij pre-eclampsie; het schijnt een proces te zijn dat overeenkomt met het aanmaken van antistoffen na een inenting. Het is alsof de baby een vreemd lichaam in het lichaam van de moeder is, en haar immuunsysteem cellen gaat produceren om de indringer uit te stoten. Het risico van pre-eclampsie is het grootst bij de eerste zwangerschap. Maar het heeft ook iets met de man te maken; als de vrouw bij de tweede of volgende zwangerschap een nieuwe partner heeft zijn de kansen op het ontwikkelen van pre-eclampsie ongeveer even groot als bij een eerste kind. Slechte voeding kan bij pre-eclampsie een belangrijke rol spelen. U kunt de stoornis misschien vermijden door goed te eten, waarbij u ervoor zorgt dat u de gehele zwangerschap voldoende eiwit krijgt. Als u in een eerdere zwangerschap pre-eclampsie hebt gehad, begint u zo mogelijk met de zorg voor een goede voeding voordat u weer zwanger wordt. U maakt meer kans op pre-eclampsie als een van de volgende dingen voor u gelden: suikerziekte of nierziekte; altijd al een hoge bloeddruk (140/90 of hoger); familieleden die pre-eclampsie gehad hebben of lijden aan hoge bloeddruk; zwanger van meer dan één kind; jonger dan 20 of ouder dan 40 jaar; kleiner dan 1,60 m; last van migraine. Bij uw eerste zwangerschap is het risico iets groter, controle is belangrijk; wanneer u reeds pre-eclampsie gehad heeft in een vorige zwangerschap is de kans l op 10.

 

De behandeling

Veel dokters zijn van mening dat bedrust na het eerste symptoom verdere ontwikkelingen zal tegengaan. Bedrust, gecombineerd met ontspanning van lichaam en geest zal uw bloeddruk zeker verlagen en de bloedstroom naar de baby bevorderen. Lig niet plat in bed, maar op uw zij of goed ondersteund. Als u een te hoge bloeddruk en bovendien eiwit in uw urine heeft of als de bloeddruk boven 170/110 is, zal uw arts u waarschijnlijk dezelfde dag in het ziekenhuis laten opnemen. Daar blijft u in bed en wordt iedere vier uur uw bloeddruk en uw urine gecontroleerd. Soms krijgt u kalmerende middelen. Na een aantal dagen mag u even uit bed. Blijft uw diastolische bloeddruk onder de 90 en is er geen eiwit meer in uw urine, dan mag u waarschijnlijk na drie tot vier dagen weer naar huis. Veel vrouwen hebben moeite met de ziekenhuisopname als ze pre-eclampsie hebben, want ze voelen zich eigenlijk best. Als u weet wat er aan de hand is en op welke manier u goed voor uzelf kunt zorgen, is het begrijpelijk dat u er meer voor voelt thuis te blijven. Stel vragen, tracht uit te vinden hoe u ervoor staat en begrijp de argumenten voor een eventuele andere aanpak.

 

Eclampsie

Je kunt eclampsie krijgen wanneer er een zwangerschapsvergiftiging te laat wordt geconstateerd of wanneer de behandeling van die ziekte niet aanslaat. De symptomen zijn net dezelfde als bij pre-eclampsie, maar dan veel heviger en gaat gepaard met stuipen en in erge gevallen zelfs coma. Als uw pre-eclampsie zich ontwikkelt tot een eclampsie, dan is de behandeling met een intraveneus infuus nodig met medicijnen om stuipen te voorkomen. Injecties zullen uw bloeddruk verlagen.