Alles wat je moet weten over een miskraam

Een miskraam komt gewoonlijk onverwachts, ook al weten we dat van de vijf zwangerschappen er waarschijnlijk één met een miskraam eindigt. In drie van de vier gevallen gebeurt dit vóór de 10e week van de zwangerschap en soms zelfs voordat de vrouw zich realiseert dat ze zwanger is.

Een dreigende miskraam
Wanneer u in de eerste drie maanden van uw zwangerschap een zwaar gevoel in uw bekken heeft en in de buurt van uw maag een pijn voelt zoals bij het begin van de menstruatie, ga dan naar bed en bemoei u nergens meer mee. Soms kunt u wat bloed verliezen en dat is het gevolg van een onderdrukte menstruatie. Dat gebeurt als er te weinig zwangerschapshormoon is gevormd om de menstruatie tegen te gaan. Het bloed wijst niet op een abortus en is afkomstig van het slijmvlies van de baarmoeder, niet van de placenta of de vrucht. Soms gebeurt dit op de tijden waarop uw menstruatie verwacht werd en herhaalt het zich in de eerste maanden van uw zwangerschap. Iedere pseudo menstruatie wordt gekenmerkt door een geringe bloeding. Medicijnen worden tegenwoordig ontraden. Wanneer u een gering bloedverlies heeft, of roze slijmafscheiding uit uw vagina, is de beste behandeling volledige rust in bed. Het bloed is niet afkomstig van uw baby maar van uzelf, van het slijmvlies van de baarmoeder buiten de aanhechting van de placenta of uit de baarmoederhals. Door te gaan liggen stroomt er meer bloed naar de baarmoeder en dit geeft de placenta de kans zich nog beter vast te hechten.

Onvermijdelijke miskraam
Een miskraam is onvermijdelijk als de vrucht in de baarmoeder sterft. De bloeding uit de vagina zet dan door ondanks het rusten. Als met echografie wordt vastgesteld dat het hartje niet meer werkt, is de miskraam onvermijdelijk en kunt u net zo goed de natuur zijn gang laten gaan. Maar als blijkt dat het hartje normaal functioneert, is er slechts 10% kans op een miskraam, ook als de bloeding uit de vagina nog enige tijd doorgaat.

Oorzaken van een vroegtijdige miskraam
Vaak is de oorzaak onduidelijk. Zwangerschap van een vrucht met ernstige afwijkingen eindigt in vele gevallen met een vroegtijdige miskraam, wat vermoedelijk de natuurlijke wijze is om te verhinderen dat er een baby geboren wordt die niet levensvatbaar is. Soms gaat hun ontwikkeling niet verder dan de eerste stadia van de cellenvermeerdering van de eicel: men schat dat dit gebeurt in een op de zes vroegtijdige miskramen. Men heeft vastgesteld dat tijdens griepepidemieën meer vrouwen dan gewoonlijk miskramen krijgen door de hoge koorts. Soms zijn bindweefselgezwellen in de baarmoeder (vaak aanwezig bij oudere vrouwen) of een afwijkende vorm van de baarmoeder er de oorzaak van dat er te weinig ruimte is voor een goede ontwikkeling van de zwangerschap.

Een late miskraam
Een miskraam na de twaalfde zwangerschapsweek is ongeveer drie keer zeldzamer dan een vroege miskraam. Miskramen kunnen vaker optreden als u wat ouder bent (boven de 35), als u moeilijk zwanger kon worden (dit duurde langer dan zes maanden), als u al twee keer eerder of nog vaker, een miskraam hebt gehad. Als u slechts één keer eerder een miskraam kreeg, is er geen duidelijke reden waarom een volgende zwangerschap niet in stand zal blijven. Na drie miskramen is er een kans van 50% om weer een miskraam te krijgen, dus praat met uw dokter voordat u zwanger wordt, en probeer het zo te organiseren dat u vanaf de eerste dagen na een mogelijke bevruchting zorg en extra rust krijgt.

Een te slappe baarmoedermond
Late miskramen zijn vaak het gevolg van een zwakke of insufficiënte cervix die al wijder wordt voordat dit nodig is. De vruchtzak zit tussen de baby en de cervix en als de cervix zich vroegtijdig opent is de kans groot dat de vruchtzak kapot gaat en het vruchtwater afvloeit. Dit komt nogal eens voor bij vrouwen die reeds enige malen een miskraam hebben gehad halverwege hun zwangerschap. Een insufficiënte cervix kan het gevolg zijn van een abortus die na de 12e week werd uitgevoerd of van een moeilijke eerdere bevalling.

Tekortschieten van de placenta
Een miskraam na de 20e week kan het gevolg zijn van het niet goed functioneren van de placenta. Als duidelijk is dat de placenta onvoldoende werkt en de baby in de baarmoeder niet genoeg groeit, kan bedrust zorgen voor een betere toevoer van bloed via de placenta naar de baby. De werking van de placenta kan ook bevorderd worden door te letten op een goede voeding tijdens de zwangerschap. Wanneer u een miskraam gehad heeft, is het verstandig een advies te vragen over uw voeding en een heel verantwoord dieet te volgen voordat u besluit tot een volgende zwangerschap. Als u enige malen een miskraam heeft gehad, bewaar dan wat bloedstolsels van de laatste voor onderzoek in een laboratorium.

Schuldgevoelens over een miskraam
Iedere vrouw die een miskraam gehad heeft, vraagt zich af of iets dat zij gedaan of nagelaten heeft er de oorzaak van was. Een miskraam kan altijd gebeuren en de meeste vrouwen kunnen dan ook wel iets bedenken dat tijdens hun zwangerschap plaats vond en misschien de oorzaak ervan geweest is. U kunt ruzie gehad hebben met iemand bij uw werk. Uw schoonmoeder heeft bij u gelogeerd, kort geleden bent u op straat uitgegleden, u heeft net weer geslachtsgemeenschap gehad of u bent doodmoe van een feestje thuisgekomen. U mag kiezen, maar van geen van dit soort dingen is bewezen dat ze een miskraam kunnen veroorzaken. Toch kan het moeilijk zijn uzelf ervan te overtuigen dat u geen enkele blaam treft: als u zich toch schuldig voelt, bent u net zoals de meeste andere vrouwen die een miskraam hebben gehad.

Verdriet over de baby die u verloor
Praat met uw partner over uw gevoelens. Zelfs als u nog geen bewegingen van de foetus heeft gevoeld, kan het verlies ervan u emotioneel soms erg in de war brengen. Als u de ene miskraam na de andere heeft gehad of moeilijk zwanger wordt, kunt u iedere menstruatie gaan ervaren als het verlies van een baby en gedeprimeerd raken. Praat over uw verdriet, u heeft dat nodig om de toekomst weer met vertrouwen tegemoet te kunnen zien, u weer echt vrouw te voelen.